Historia

Parafia Połomia, obejmująca wsie Połomia i Gogołowa, zajmuje około 19 km kw. Jej obszar zamieszkuje 3100 osób. Połomia położona jest w południowo-zachodniej części województwa śląskiego. Nazwa „Połomia” pierwotnie oznaczała rejon leśny, teren, na którym są połamane drzewa. Początek parafii Połomia łączy się z powstaniem wsi na przełomie XIII i XIV wieku. W tym czasie wzniesiono pierwszy drewniany kościół na lokalnym wzgórzu. W 1557 roku zbudowano nowy drewniany kościół pod wezwaniem Nawiedzenia NMP na wzgórzu cmentarnym (cmentarz z XIV w.). Do kościoła parafialnego w Połomi należała początkowo tylko sama wieś Połomia, później przyłączono do parafii wsie Świerklany i Gogołowa. Przyłączenie tych wsi nastąpiło po ustąpieniu reformacji na Górnym Śląsku w roku 1629.

Kościół w Połomi, który zbudowano w 1575 r. na miejscu starszego, wzmiankowanego już w 1447 r. zawalił się w 1969 r. Całkowitemu zniszczeniu uległa nawa, prezbiterium rozebrano, ocalała. zaś odnowiona wcześniej wieża dzwonna, którą w 1982 r. przeniesiono do Wisły Głębce, gdzie stała się częścią składową nowego kościoła zbudowanego na stoku wzniesienia opadającego w kierunku drogi Wisła – Istebna. Połomski kościół zbudowany był w rodzimej konstrukcji zrębowej. Posiadał krótkie prezbiterium zamknięte trójbocznie, do którego przylegała (od północy) zakrystia na planie nieregularnego czworoboku z pomieszczeniem empory na pięterku, zaś od południa dobudowana nowsza zakrystia o prymitywnej konstrukcji. Do nawy złożonej na rzucie wydłużonego prostokąta przylegała kwadratowa wieża słupowa o ukośnych ścianach pokrytych gontem, zakończona nadwieszoną izbicą zwieńczoną smukłym hełmem piramidalnym. Strome dachy siodłowe – odrębne nad prezbiterium i nawą (przy nieznacznym zróżnicowaniu kalenic), posiadały starą konstrukcję storczykową w typie

gotyckim i podbite były gontem. Ściany nawy i prezbiterium (szalowane deskami) wzmacniały lislce (pionowe jarzma) i ocieniały obiegające je wydatne zadaszenia wspornikowe w postaci sobót -otwartych. Nad nawą górowała. czworoboczna wieżyczka na sygnaturkę z latarnią, zwieńczoną baniastym hełmem o pokryciu gontowym. We wnętrzu kościół posiadał starą posadzkę z płyt kamiennych. Tęczę o łuku spłaszczonym zdobił krucyfiks barokowy. Drewniany chór muzyczny, wsparty na czterech słupkach, zajmował tylną (zachodnią) część nawy. Na drzwiach do zakrystii widniały ozdobne okucia gotyckie. Wyposażenie wnętrz – głównie barokowe i rokokowe.

W czasie przeprowadzonych porządków (lipiec 1968 rok ) przy starym kościele odczytano z jego historii, że w roku 1730 położono pod kościół nowe przyciesie, a w roku 1772 przeprowadzono gruntowny remont. Potrzeby duszpasterskie (wzrastająca liczba parafian) zmusiły wiernych do powiększenia istniejącego kościoła, co miało miejsce w 1841 roku (kościół poszerzono o długość jednej belki). W 1892 roku podmurowano ściany kościoła oraz wieży. Służył on aż do wybudowania obecnego murowanego kościoła, w sąsiedztwie cmentarza po przeciwnej stronie ulicy. Kościół drewniany zawalił się 30 lipca 1969 roku wieczorem, podczas szalejącej wichury nad Połomią, a ocalała wieża została przeniesiona w roku 1979 do Wisły-Głębce. Obraz Nawiedzenia ze starego kościoła został ufundowany w latach 1890-1892, za czasów ks. Sandamusa. Jeszcze przed wybuchem pierwszej wojny światowej gromadzono fundusze na budowę nowego kościoła. Zawierucha wojenna i dewaluacja pieniądza przekreśliły ten zamiar.

Duszpasterzem który wspólnie z parafianami podjął się budowy nowego murowanego kościoła, był ks. Roman Kopyto, który dekretem Ks.Bp. Ordynariusza dra St. Adamskiego na miejsce dotychczasowego duszpasterza, ks. Administratora Jerzego Zielińskiego (odszedł z parafii pod koniec listopada 1947), zostaje mianowany administratorem parafii pod koniec 1947 roku. W sierpniu 1948 roku powstał Komitet budowy nowego kościoła. W skład tegoż Komitetu weszli: Ks. Roman Kopyto oraz przedstawiciele Rady Parafialnej: Błaton Paweł, Gołąbek Jan, Frysztacki Alojzy i Rduch Alojzy. Do rozszerzonego Komitetu parafianie powołali następujące osoby: Polok Józef, Gonsior Edward, Stronczek Teodor, Szmid Teofil, Ostrzołek Sylwester i Pieczka Fryderyk. Budowę kościoła rozpoczęto w ostatnich dniach października 1948 roku, po zakończeniu Misji św.,które prowadzili OO.Franciszkanie z Panewnik. Kierownictwo nad pracami objął miejscowy paler – Błatoń Paweł. Prace budowlane dozorował miejscowy budowniczy, Fajkis Edward. Architektem nowego kościoła był inż. Tchórzewski Karol – architekt powiatowy z Rybnika. Do pierwszych śniegów i mrozów 1948 roku fundamenty były gotowe. Z wiosną 1949 roku po Świętach Zmartwychwstania Pańskiego wznowiono prace budowlane przerwane przez zimę. 3 VII 1948 roku Ks. Bp. Ordynariusz dr Stanisław Adamski dokonał poświęcenia kamienia węgielnego pod nowo budujący się kościół parafialny. Dnia 8 VII 1951 r. parafia obchodziła swój szczególny dzień – Odpust połączony z poświęceniem nowo wybudowanego kościoła. Na tę uroczystość zaproszone zostały wszystkie parafie dekanatu wodzisławskiego, a także inne parafie z okolicy. Kronikarz zapisał, że w uroczystości uczestniczyło 10 tys. Pątników. Aktu poświęcenia nowego kościoła dokonał Ks. Bp Ordynariusz dr St. Adamski o godz. 10.30. Po poświęceniu kościoła pierwszą msze św. w nowym kościele odprawił ks. Dziekan Antoni Basztoń w asyście ks. Zdziebły i miejscowego kleryka Franciszka Wali. Kazanie na sumie wygłosił, pochodzący z Połomi, ks. Józef Kuczera, ówczesny proboszcz w Pszczynie. Wielką uroczystość parafia przeżyła, kiedy po raz pierwszy 28 czerwca 1953 roku w nowym kościele odbyły się prymicje; ks. neoprezbiter Franciszek Wala odprawił pierwszą mszę w kościele połomskim. Uroczystość ta była połączona ze ślubem sakramentalnym rodzonej siostry i I Komunią św. młodszego brata. Następne prymicje miały miejsce 24 czerwca 1956 roku Ks. Edmund Marek odprawił msze prymicyjną. Kilka dni później, 29 czerwca tegoż roku swoją mszę prymicyjną odprawił ks. Henryk Ostrzołek CM. Ponadto święcenia kapłańskie przyjęli: -Ks. Fraciszek Salamon w 1964 roku - Ks. Kazimierz Fyrla w 1975 roku Ks. Tadeusz Fyrla w 1976 roku, Ks. Jan Pomykoł w 1980 roku, Ks Wacław Stencel w 1987 roku. Ostatnim kapłanem pochodzącym z połomskiej parafii był Ks. Krzysztof Brejza w 2019 roku. Po wybudowaniu nowego kościoła, rozpoczęto starania, by otrzymać zezwolenie na budowę nowego probostwa. Ks. Roman Kopyto na początku 1954 roku

dostaje się do szpitala(skutki budowy kościoła), następnie po zakończeniu leczenia szpitalnego musi kontynuować leczenie w sanatorium. Na czas jego nieobecności w parafii Kuria Diecezjalna mianuje ks. Piotra Klyczkę zastępcą ks. Proboszcz. Parafianie wydelegowali p. Rducha Alojzego (z Rady Parafialnej) i p. Kulika – Przewodniczącego Rady Narodowej, celem otrzymania zezwolenia na rozpoczęcie budowy nowego probostwa. Po otrzymaniu w tymże roku (1954) zezwolenia, rozpoczęto budowę. Po powrocie z leczenia ks. proboszcz otrzymuje do pomocy ks. Wikarego Rajmunda Stachurę, następnie wikarym jest ks. Jan Bizoń. W ostatnim tygodniu przed Świętami Bożego Narodzenia 1955 roku księża wprowadzają się do nowo wybudowanego probostwa. W listopadzie 1962 roku na prośbę ks. R. Kopyty i z życzenia parafian wybrano „Komitet Organizacyjny Budowy Organów”. Na czele komitetu stanął ks. Wikary Henryk Kuś. Do komitetu należeli Jan Pękała, Szymon Salamon z Połomi i Hieronim Fuchs z Gogołowej. Budowę zlecono firmie „Biernacki” z Krakowa. Montaż nowych organów ukończono 30 VII 1964 roku . Na nowych organach pierwszy raz grano 4 VII 1964 roku podczas uroczystości odpustowych. Niespodziewana śmierć ks. Proboszcza Romana Kopyto z 1 na 2 grudnia 1965 roku, w trzydziestym trzecim roku kapłaństwa, zakończyła jego ziemską wędrówkę.

Po śmierci ks. Proboszcza Romana Kopyty dekretem kurialnym z dnia 21 lutego 1966 roku parafię Połomia objął ks. Franciszek Pisulla. Poprzednio ks. Pisulla był proboszczem w Pszowie. Ważnym wydarzeniem z życia parafii było poświęcenie nowych dzwonów przez ks. Bpa. Józefa Kurpasa w niedzielę 8 lipca 1979 roku podczas sumy odpustowej. Dzwony były przywiezione z Przemyśla z firmy „Felczyński” przez braci Antoniego i Jana Rduch. 15 sierpnia 1992 roku ks. Franciszek Pisulla przeszedł na emeryturę, zmarł 16 czerwca 1993 roku. Od 28 listopada 1992 roku proboszczem w parafii Połomia zostaje ks. Jan Joszko, poprzednio proboszcz w Jastrzębiu Zdroju w parafii p.w. Podwyższenia Świętego Krzyża (którą założył i wybudował kościół, probostwo i salki katechetyczne). We wrześniu 1993 roku ukończono budowę domu przedpogrzebowego na cmentarzu. Głównym inicjatorem i fundatorem, przy pomocy parafian, był Walenty Marek. Od roku 1994 rozpoczęto remont dachu na kościele, prace zakończono w listopadzie 1995 roku. Po zakończeniu prac w mniejszej z wież umieszczono księgę z nazwiskami ofiarodawców na remont dachu kościoła i pracującymi przy tej inwestycji (szczególnie Antoni Wita). 13 grudnia 1994 roku nastąpiło uroczyste wniesienie figury Matki Bożej Fatimskiej. Uroczystość została poprzedzona rekolekcjami, które prowadził ks. Prałat Bernard Czernecki. Od tej pory figura na stałe pozostała w kościele i co miesiąc, każdego 13 odprawiane jest nabożeństwo ze mszą św. i procesją z figurą Matki Bożej.